[amateur]

سلام به دوستان

من نه از شما بیشتر میدونم نه این که پدرم طراح بازیه اما بعضی چیزا رو که تحلیل می کنم میبینم طراح بازی شدن در ایران یه جورایی شانسیه و آره دیگه فقط شانسیه . جدی میگم شانسی هستش.
شما رو نمیدونم اما من مهندس نرم افزارم اما 6 پیش به خاطر علاقه با طراحی بازی رفتم رشته کامپیوتر اما نه به خاطر برنامه نویسی فقط به خاطر طراحی بازی که اون موقع اصلا نمیدونستم چیه و از هر استادی در مورد گیم می پرسیدم میهنگید و نمی دونست بدون میل و علاقه رشتمو ادامه دادم و اواسط کارشناسی بود که فهمیدم تو تهران انستیتوی طراحی گیم تاسیس شده. خوشحال بودم و پیش خودم می گفتم راحت شدم حالا کارشناسی رو تموم می کنم و سریع میرم دنبالش و اونجا ثبت نام می کنم.

قبل اینکه کارشناسی تموم شه کلی تحقیق کردم تو سایتای ایرانی ، خارجی. با دو تا از طراح های خارجی هم مشورت کردم و در نهایت به این نتیجه رسیدم که تا الان ول معطل بودم و زندگیم تباه شده.

به خدا قسم قصدم نا امید کردن شما نیست فقط دارم حقیقتو میگم. تا شاید شما هم از اندک تجربیات من استفاده کنید.

اما چرا ول معطل بودم رو الان توضیح میدم.

اگه اینجور ادامه پیدا کنه بازم ول معطل خواهم بود.

چرا؟

علاقه من به گیم از وقتی شروع شد که با بازی Project IGI آشنا شدم وقتی اون بازی رو انجام میدادم انگار روحم از بدنم جدا میشد . یه چیزی خیلی فرا تر از لذت رو تو وجودم احساس می کردم و واقعا تحت تاثیر قرار گرفته بودم و از اون به بعد فقط به این فکر می کردم که چجور می تونم بازی بسازم. به گیمر بودن علاقه نداشتم بیشتر دوس داشتم بازی بسازم. به چیزایی علاقه داشتم که تازه فهمیدم بهش می گن طراحی بازی.

به خدا اصلا به خاطر پول در آوردن علاقه مند به بازی سازی نشدم. فقط عشق به بازی سازی منو تحریک میکرد.

اما الان که بعد از 6 سال که عشق به بازی سازی رو با خودم حمل کردم نتیجه می گیرم که اگه به چیزی که بهش علاقه داری ولی نتونی از طریق اون پول در بیاری پس ول معطلی ، عشق کیلو چنده.

الان این مسائل تو ذهنمه نیدونم شاید خیلی نا امیدم شایدم اشتباه فکر می کنم. اونایی که تکنیکی برای موفقیت در این زمینه دارن بگن و منو راهنمایی کنن.

این که میگم طراحی بازی شانسیه بر میگرده به طراحی چند تا از بازی های کشور خودمون
اگه برین به رزومه کاری اونایی که بازی های موفق ایرانی رو طراحی کردن نگا کنین می بینید که اون افراد اصلا رشته طراحی بازی نخوندن . درسته علمشون زیاده اما اصلا طراحی بازی نخوندن و یه جورایی اتفاقی طراح اون بازی ها شدن. اگه برین از خودشون بپرسین میبینین که اونا در گذشته اصلا هدفی برای طراح بازی شدن نداشتن و اصلا نمی دونستن که یه روز قراره طراح بازی بشن.

----------------------------------
حرفام خیلی زیاده اگه حوصله دارین بخونین اگرم نه ، اشکال نداره و تا اینجاشم که خوندین به من لطف زیادی کردین.
------------------------------------------------------------------------------------------
بله عرض کنم خدمتتون که.

همه ما آرزوهایی داریم و اگه بهشون نرسیم خیلی دردناکه. من خیلی وقته عاشق طراح شدن هستم و برام سخته که ازش دل بکنم . به خدا سخته.

فرض کن چندین سال دیگه بدون تضمین موفقیت تلاش کنی و در آخر نتیجه ای که می خوای رو نگیری واقعا در حق خودت ظلم کردی.

اینو به افرادی دارم می گم گه می خوام بازی سازی رو به عنوان حرفه انتخاب کنن نه اونایی که دارن واسه دل خودشون بازی میسازن.

----------------------------------------------

اون افرادی که می خوان طراح بازی بشن چند تا دلیل داره.

1- عشق به طراحی بازی دارن
2- عشق به بازی و بازی کردن (مثل گیمرها) دارن.
3- عشق به پول در آوردن دارن
------------------------------------------------------------
هممون میگیم که من خلاقیت زیادی دارم، بهترین ایده رو دارم و...

البته هر کسی از طراح بازی شدن یه هدفی داره .

مثلا یکی که با گیم میکر بازی میسازه خودشو طراح بازی می دونه که هیچ اشکالی نداره و درسته. ولی تا کی. تا کی بدون کسب در آمد بازی بسازی؟؟؟

باور کنید آدم نا امیدی نیستم فقط دارم حقیقتو می گم من تقریبا یک ساله که دارم بهش فکر می کنم به این فکر می کنم که چجور تلاش کنم که در پایان نتیجه بگیرم؟

ما آدمیم بلا نسبت .. که نیستیم یک عمر تلاش کنیم و در نهایت نتیجه تلاشی که کردیمو نگیریم.
-----------------------------------------------------
همتون قبول دارین که برای طراح بازی شدن باید کلی زحمت کشید.
ما می تونیم تو یک سال بشیم طراح بازی
اما 10 سال دیگه چی؟
خیلی از ما که هدفمون از گیم عشق به طراحی هستش قطعا استعداد ، ایده، و خلاقیت خیلی بالایی داریم استعداد و خلاقیتی که افرادی مثل طراح بازی سوپر ماریو(شیگرو میاموتو)، سید میر،وینس زمپلا، جیسون وست، مکسیم بلند و... که وقتی هم سن ما بودن داشتن پس در نتیجه وقتی ما به سن اونا رسیدیم مثلا فرض کنید 30 سالمون شد باید در حد اونا باشیم و بازی هایی که اونا طراحی می کنن رو طراحی کنیم. قطعا هم به اون سطح میرسیم . اما قسم می خورم که استعداد های ما می سوزه و شانسی نداریم که یه روز بتونیم استعدادمون رو مثل اونا به نمایش بذاریم.

یه جورایی تلف کردن عمر برای طراح بازی شدن در سطحی که گفتم بلا نسبت حماقته.
................
طراحی بازی اینجور نیس که بگی من ایده خوب دارم استعداد و خلاقیت دارم ، گیمیر خوبی هستم و علمشم دارم پس می تونم بهترین بازی رو طراحی کنم.

آره می تونیم طراحی کنیم اما بسترش نیس، بهمون بها نمیدن. تو ایران کسی نیس که خیلی سرمایه دار باشه و بخواد ریسک کنه و سرمایه میلیاردی رو واسه ساخت بازی هزینه کنه.
خودمون هم که میلیونر نیستیم. هر چند سال یک بار یه بازی خوب طراحی میشه اونم با کلی حمایت از طرف بنیاد ملی بازی و این ورو اونور و طراحیشم آدمی انجام میده که اصلا تخصصش اون نیس.

پس در نتیجه هر چند سال یه بار یه بازی خوب طراحی میشه و اونم میدن به یه کله گنده که طراحیش کنه.

شاید یه عده نوجون داغن و نمی فهمن دارن چیکار میکنن. بعد اینکه یکم سنشون رفت بالا می فهمن که نون شب واجب تر از طراحی بازیه.
البته این موضوع در مورد بچه مایه دارا صدق نمی کنه ، اونی که باباش ساپورتش میکنه میره و 100 در 100 هم موفق میشه.

به جای این که برین 10 سال وقت بزارین و طراح بازی بشین میرین 10 سال پزشکی می خونین و 100 در 100 بعد ده سال یک شغل شرافت مندانه و پر در آمد خواهید داشت.

با شما هستم ای نوجونای عزیز. عمرتونو با عشق های زود گذر تلف نکنین. از من بیچاره گفتن.
------------------------------------------------------------------

هر دیدگاهی دارین لطفا مطرح کنین.
شاید منم بتونم روزی به اهدافم برسم.

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
به امید روزی که همه به اهدافمون برسیم و با هم تو شرکت های بزرگ رقابت کنیم.

ممنون که تا آخر خوندین



[/u]

[MEHRDAD_R]

درود

خسته نباشی به خاطر متنی که نوشتید.

من فقط یه جمله در تکمیل صحبت هاتون میگم : اگر واقعا عاشق بازی سازی هستید و مثل من نمیتونید دل بکنید اونو به عنوان شغل دوم در نظر بگیرید نه شغل اول .

موفق باشید

[MahanGM]

شما هم حرف دل مارو زدی. البته ما حرف هامون رو برای خودمون نگه داشتیم چون کسی علاقه نداشت بشنوه ولی الآن که شما رو میبینم مثل خود ما هستی با خودم گفتم شاید بهتره یکسری از حرف هارو بزنیم.

ما هم بعد از اولین پروژه تجاریمون فهمیدیم که اگه نتونی پول در بیاری از کاری که حالا چه عشق داری بهش چه نه، ول معطلی. من هم با دیگر اعضای تیم حدود 6 یا 7 سال پیش کار بازی سازی رو شروع کردیم و همش هم علاقه بود.

برای موفق شدن تکنیک خاصی وجود نداره. اگه کارت درست باشه و شرایط مناسب باشه موفق میشی. یکی از مشکلات توی کشور امروزی ما اینه که بیشتر مردم نظم و ترتیب رو رعایت نمیکنن، اینکار سخته و هرکی که بتونه سختیش رو تحمل کنه موفق میشه. مسلما اگه نظم و ترتیب وجود نداشت انسان روی ماه نمیشست. مشکل بعدی هم وضع اقتصادی اینجاست. بازی ساختن یک کاره هزینه بر از نظر زمانی و مالی هست و سودش هم آخر کار بر میگرده نه هر ماه.

چیزی شانسی نیست، هر کسی که یک چیزی رو یاد میگیره خودش خواسته. من تا به امروز بازی موفق ایرانی ندیدم به غیر از یکی یا دوتا که اونها هم ورشکست شدن رفتن. از اونجا که اینجا هیچ رشته ای یا موسسه درست حسابی برای آموزش بازی ساختن وجود نداره هرکی که اینجا بازی ساختن رو یاد گرفته بصورت خودجوش بوده. ما هم که اونموقع شروع کردیم همینطوری بود، هی باید تلاش و خطا میکردیم تا یاد بگیریم. نه تنها ما بلکه چند کشور دیگه هم همینکارو کردن، یکیش کشور اوکراین که استدیو 4A Games توش مشغول به کاره. توی قسمت about سایتشون هم همچین مسئله ای رو نوشته که شرکتشون چطوری تشکیل شده. منتها موضوع اینه که اونها اتحاد دارن ولی ما نداریم. اینجا همه میخوان شرکت خودشون رو بزنن و هر چیزی که خودشون دوست دارن درست کنن که آخرش هم میشه همین چیزایی که امروز میبینیم.

مسلما این تلاش ها بی ارزش نیست. شاید امروز توی محل فعلی نتیجه ای نبینی ولی یکجای دیگه در یک وقت دیگه این تلاش ها خودشون رو نشون میدن. برا همینه که خیلی ها از اینجا میرن به کشور های خارجی که بتونن اونجا از علمشون استفاده کنن.

من هم مدتی هست که به خیلی ها توصیه میکنم بازی سازی رو به عنوان شغل انتخاب نکنن توی اینجا چون براش شغلی وجود نداره. اگه علاقه دارن فقط کار کنن تا تجربه اشون بیشتر بشه و یکروزی بدرد بخوره.

خود ما هم با گیم میکر اولین کار تجاریمون رو انجام دادیم و اینکه ما شکست خوردیم ولی ظاهرا شما نه. همین تا اینجا خوبه که شما خودت زود تر فهمیدی چی به چیه نه اینکه مثل ما 2 سال وقت بذاری و بعد بفهمی.

استعداد زمانی به ثمر میشینه که شرابط مهیا باشه. الآن خیلی ها استعداد دارن ولی هر کدوموشن به یک طریق از بین میرن، یا اینکه از کشور میرن بیرون.

هنوز میگم من بازی ایرانی خوبی ندیدم تا به امروز به غیر از سیاوش که از بین رفت و یکی هم بازی roads of battle که اون هم فکر کنم به همین سرنوشت دچار شد. البته من قبول دارم که شاید سبک این بازی ها مورد پسند توی اینجا نیستن ولی خوب توی کشوری که اکثرا casual gamer هستن و فقط دوست دارن call of duty و فوتبال بازی کنن، بازی مطابق میل ساختن محاله. در مورد سرمایه گذاری هم قبلا با بقیه همین صحبت رو کردم، تا زمانی که پول توی خونه ساختن و زمین خریدن خوابیده کسی نمیاد پولش رو توی بازی ساختن هزینه کنه تازه اگه اونطور هم نبود چون اینجا هنوز کامپیوتر بصورت رسمی جا نیافتاده باز هم ذهنیت ها تغییر نمیکرد. مشکل ها ریشه ای هستن و یکی دو تا هم نیستن.

من و بقیه بچه های دیگه هم یک مدت داغ بودیم ولی خوب نه در اون سطح. میدونستیم که پول خوبی گیرمون نمیاد ولی وقتی که واقعا وارد بازار شدیم فهمیدیم که بدترین حالت ممکن برامون اتفاق میوفته. بچه مایه دار ها صد در صد موفق نمیشن، البته باید بگی از چه نظر. اگه منظورت خارج از ایرانه که آره احتمالا موفق میشن.

ممنون اگه کسی تا آخر خوند!

[amateur]

از مهرداد عزیز و ماهان جان کمال تشکر رو دارم که متنمو تا آخر خوندن.

آقا مهرداد کاملا قبول دارم و منم به این نتیجه رسیدم که طراحی بازی رو باید به عنوان شغل دوم انتخاب کرد.
با این که میدونم منطقی ترین راه همینه اما احساس می کنم اگه این کارو بکنم در این صورت دو شغله میشم و تمرکز کافی واسه طراحی بازی نخواهم داشت در حالی که طراحی بازی واقعا وقت می خواد و خیلی باید تایم براش بذاری. اما واقعا چاره ای نیست....
ممنونم ازت
------------------------------------------------------------------------
از متن شما آقا ماهان اینطور به نظر میرسه که واقعا تجربه خیلی خوبی تو این زمینه داری و کاملا با حرفات موافقم، حرفمو اصلاح می کنم که بچه مایه دارا 100 در صد موفق میشن. صد در صد نیس اما به قول شما اگه اونور باشه احتمالش زیاده.

از شما هم ممنونم. بی نهایت.

آقا ماهان اگه امکانش هست به من میل بزن، دوس دارم از تجربیاتت استفاده کنم و چند تا سوال ازت بکنم. البته اگه حوصله جواب دادن داشته باشی.

alidas1991@yahoo.com

* ممنون *

[knight-rak]

سلام به همگی امیدوارم حالتون همیشه خوب باشه

متن همه ی پست هارو خوندم
خوب منم باید بگم یادش بخیر اون اوایل من هم تمام فکرم فقط ساخت بود تا اینکه بعدن منم مثل شما و خیلی های دیگه متوجه اصل مطلب شدم و الآن من هم همینطوری هستم ، همچنان فقط برای تفریح اون هم خیلی کم اگر وقت کنم یکم سمت اینجور چیزها میرم چون نه تنها فرصتش نیست برای فردا هم تظمینی نیست !

ماهان : من با خیلی از حرف هایی که از روی تجربه میزنی موافقم توی چندتا پست دیگه هم دست و پا شکسته یکم از درد و دل یا همون تجربیاتت رو نوشته بودی و اونجاها هم اگر اشتباه نکنم خیلی ها همنظر بودن چون حقیقت هستش و وجود داره این مسایل و مشکلات
ولی جدای از هر ناراحتی و سختی اگر ایرادی نداره و حالش رو داری یکم در مورد انتفاقاتی که افتاده برای خودتون توی بازار واقعی و اون تجربیاتت رو بنویس اینجا نشد یادمه قبلن یه وبلاگ داشتی الآن نمیدونم آدرسش چی بود اونجا بنویس خبر بده بخونیم چون ظاهرن تو تنها کسی هستی که حاظری یکم دیگران رو راهنمایی کنی باقی کسانی که یکم تجربه و دانش دارن "خدا هیچ کسی رو محتاجشون نکنه انقدر حسود هستن و قیافه میگیرن انگار نه انگار که تا دیروز اونا هم هیچی بارشون نبود"

بیخیال..................................
موفق باشید ....

[MahanGM]

knight-rak, سلام. والا من هم توی ساخت و هم بعد از اتمام ساخت Dreamland انقدر تجربه کسب کردم و حرف موند برام که دیگه بیخیال بازگو کردنش شدم. یعنی دیدم اگه بگم کسی اهمیت نمیده. ولی چون الآن اولین کسی هستی که داری میپرسی من هم یک مقدارش رو میگم، بلاگم خیلی وقته جمع شده

من دقیقا از اونجا که 2 سال پیش رفتیم توی نمایشگاه بازی های رایانه ای غرفه گرفتیم و بعد از اینکه رفتیم پیش "عصر بازی" و دیدیم چیزی بهمون نمیرسه فهمیدم که کارمون تمومه. البته سال قبلش که نمایشگاه توی برج میلاد بود من و پویان بازی کوهنورد رو دیدیم که تازه داشت اجراء میشد. اونموقع ما یک مقدار نا امید شدیم چون کوهنورد حدود 6 تا گرافیست داشت و کار گرافیکیشون خیلی قوی تر از ما بود و ما هم بیشتر کارمون سر گرافیک طول کشید. پویان دست تنها بود و ایده ای هم از قبل نداشتیم و باید میشستیم بصورت جادوویی مرحله درست میکردیم میتونم بگم 2/3 کار رو ما برای گرافیک وقت گذاشتیم، آخر کار هم یکی از بچه های دیگه اومد که کار گرافیک زود تر تموم بشه و اون هم کارش یه 2 یا 3 ماه دیر تر از موعد تموم شد و قوز بالا قوز شد

خلاصه زمانی که گرافیک تموم شد من باید میشستم مراحل رو به هم میچسبوندم چون گیم میکر با اون سیستم تخیلی مدیریت منابعش به ما اجازه نمیداد همه منابع رو تو یه پروژه تنها بذاریم و باید بصورت سورس های جدا بازی رو میساختیم چون اونطوری فایل خروجی و خود پروژه هی سنگین تر میشد و بارگذاری کردن و سیو کردن خود پروژه میشد یه فیلم سینمایی و در کنار اون هروقت که میخواستیم بازی رو اجراء کنیم اون هم خودش یه فیلم سینمایی دیگه میشد و کلا کار نمیشد کرد. دو تا فیلم سینمایی!

زمانی که من داشتم تمام این سورس های جدا رو بهم میچسبوندم نزدیک به یک ماه کار طاقت فرسا داشت، من یادمه که توی تابستون بود و من هرروز ساعت 11 صبح بلند میشدم و تا 2 نصف شب باید آبجکت هارو از پروژه های دیگه میوردم توی این پروژه جدید که همه مراحل به هم متصل بودن. توی حین ساخت یکسری از مراحل حذف شده بودن و اسم آبجکت ها و اسپرایت ها هم باید نسبت به اونها تغییر میکرد وگرنه conflict بوجود میومد. و اینکه سیستم صوتی قبلی هم به علت مزخرف بودن باید عوض میشد و توی پروژه جدید اینکار هم انجام شد از اون گذشته هم ما باید منابع رو خارج از فایل بازی قرار میدادیم و چون ما نمیخواستیم منابع قابل رویت باشن من یه سیستم آرشیو توی #C برای بازی نوشتم. خود همین سیستم انقدر باگ دار شد بخاطر نبود یه سیستم خوب اسکریپتی توی گیم میکر که من بعد از اون یک ماه، نزدیک به سه ماه فقط داشتم باگ این سیستم رو میگرفتم و هنوز هم تو یکی از مراحل آخر یک باگ مونده که دیگه اون رو کاریش نتونستم بکنم. جالبه که بدونید زمانی که من داشتم این مراحل رو وارد یک سورس واحد میکردم چون منابع گرافیکی رو برده بودیم خارج از پروژه، دیگه مراحل قابل تشخیص نبودن و ما فقط جای آبجکت هارو میدیدم. تو همین زمان هم مجبور بودیم یکسری تغییرات دیگه بدیم توی مراحل که دیگه باید تصور کرد چی میشه...

و اما زمان نشر کار ما باید میرفتیم دنبال ناشر. اولین نفر عصر بازی بود که توی نمایشگاه به ما کلی حال داده بود ولی وقتی که رفتیم توی دفترش هنوز منوی اصلی بازی نیومده بود بالا برگشت گفت این بازی خیلی کار داره و خودش و یکی دیگه هم که اونجا اومد، شروع کردن به درس اخلاق دادن. البته اونجا ما به مشکل هم برخورد کردیم چون سر مرحله یک، یه قسمتی بازی گیر کرد و اینجا همونجایی هست که میگفتم سر سیستم آرشیو بازی من سه ماه وقت صرف باگ گیری کردم. بعد از اینکه پروژه بیشتر stable شد ما رفتیم پیشه t20 که بازی جنگ در خلیج عدن رو نشر کرد. حدود یه چند باری رفتیم تا بتونیم با این آقا حرف بزنیم. روز اول که رفتیم این آقا گفت که از کل بازی یه فیلم بیارید. ما هم که شاخ در آورده بودیم رفتیم و یه فیلم گرفتیم و البته یک نسخه از بازی هم بهشون دادیم. گفت که باید مسئول فرهنگی بازی رو ببینه که مشکل شرعی و یا حقوقی نداشته باشه. ما بعد از یک هفته که دوباره رفتیم این آقا رو ببینیم، یکی از عجایب 7 گانه رو مشاهده کردیم! رفتیم توی دفتر، مسئول فرهنگی هم اونجا بود. این آقای مدیر اسم "هیلاس" که یکی از مناطق توی بازی بود رو توی قسمت تصاویر "گوگل" سرچ کرد و گفت: ببینید اینجا عکس های بد میاره! ما در اونجا فهمیدیم که چطور یک بازی تایید صلاحیت میشه! در آخر بعد از صحبت های بی نتیجه فراوان و بحث سر حق مالکیت داستان ایشون به ما گفت که من بازی رو از شما 6 میلیون میخرم و ما هم حداقل قیمتمون 10 میلیون بود. یادمه اونروزی هم که رفته بودیم فیلمی که از بازی گرفته بودیم رو بهش بدیم توی دفترش نبود و گفت توی یکی از مغازه های پشت شهرداریه (دفترشون توی میدون امام خمینی بود) و ما نزدیک به 2 دور کل پشت شهرداری رو زدیم که این آقا رو پیدا کنیم حدود ساعت 6 یا 7 شب هم بود.

آخرش با این آقا به توافق نرسیدیم و بعد از یک مدت مسئول فرهنگی با ما تماس گرفت و گفت بیاید من کار رو خودم میخرم. ایشون هم میخواست زیر قیمت بخره و ما هم توافق نکردیم.

توی این دوره جاهای دیگه ای هم بودن که یا ما باهاشون تماس گرفتیم یا اونها تماس گرفتن و باز هم به توافق نرسیدیم. آخرش هم که بصورت دانلود دیجیتالی بازی رو توی سایت خودمون گذاشتیم که حداقل بقیه ببینن.

من اینجا نمیخواستم که همه چی رو یک طرفه جلوه بدم چون من میدونم که کار خود ما هم دچار ضعف های بعضا شدیدی هم هست. ولی نسبت به شرایط فعلی بازی سازی توی ایران، کار ما حداقل از خیلی از کارهایی که میاد بیرون بهتر بود. عموما توی بازی های ایرانی شما صحنه های cinematic زیادی نمیبینید ولی ما توی کارمون از خیلی از این صحنه ها ایجاد کردیم. کار ما گیم پلی خاصی نداشت و بیشتر داستان محور بود و عموما بازی های داستان محور زیاد طرفدار ندارن نمونه ی بزرگترش هم کار آخر David Cage بود به نام Beyond Two Souls. و در آخر ما حدود 80 درصد کار رو خودمون دو نفری و با هزینه خودمون انجام دادیم.

ببخشید که زیاد نوشتم چون جای دیگه ای نیست که من بخوام حرف هام رو بزنم. تازه انقدر حرف های دیگه مونده که خودم دیگه حالش رو ندارم.

ممنون.

[MahanGM]

یه مطلب دیگه هم هست که میخوام بگم. من از چندوقت پیش که رفتم سمت ساختن انجین، فهمیدم که ما چقدر بازی ساز الاف زیاد داریم. البته همه کارشون برنامه نویسی نیست که بخوان این موضوع رو از طریق ساختن یه انجین بفهمن ولی من به عنوان تجربه شخصی خودم میگم. زمانی که مباحث مختلف انجین های بازی سازی رو آدم میخونه و تعبیه میکنه تازه میشه فهمید که اصلا به کی میگن برنامه نویس و به کی میگن بازی ساز. متاسافنه بیشترشون توی ایران امروز fake هستن.

میخواستم یه بلاگ که توش به حالت dairy log مطالب توسعه انجین و کلا بازی سازی رو بذارم بسازم ولی الآن خیلی از اینها وجود داره البته به زبان انگلیسی و اینکه من هم حوصله اش رو ندارم. ولی صد در صد توی آینده نزدیک همچین کاری میکنم.

[knight-rak]

ماهان جان دستت درد نکنه نوشتی بخدا خیلی خوشحال شدم که همشون رو خوندم و ناراحت شدم از جزئیات اتفاقاتی که براتون افتاده بود هرچند هنوز هم خیلی از چیزهای دیگه رو بازگو نکردی .....

درمورد الاف بودن هم آره خوب راست میگی هیچ حرف بیشتری نمیشه در موردش زد ( حقیقت رو نمیشه انکار کرد، خودم هم شخصن تجربه کردم و درک میکنم "منظورم از تجربه مثل شما ساخت انجینی که جواب بده نبودا منظورم برخورد داشتن و درگیر شدن با عمق بعضی مسایل توی توسعه گیم بوده ") استارتر تاپیک هم به همین چیزها رسیده بود که احتمالن متوجه الاف بودنمون شده بود و این تاپیک رو زد

سر اون داستان تایید صلاحیت هم کلی خندیدیم | واقعن اون بشر با خودش چی فکر میکنه آخه آدم عاقل توی گوگل سرچ میکنه برای تایید صلاحیت ؟!!!! خدایا خداااااا به هممون رحم کن خدا اینا دیگه کین ؟!!!!

در مورد تجربیات انجین نویسی هم اگر حال داشتی حالا اینجا یا یه وبلاگی یا نمیدونم یه پیجی توی یه سایت دیگه ای خلاصه هر جایی هر موقع هر چیزی نوشتی یه خبر بده که من مشتاق هستم بخونم چون همیشه تجربیات رو باید استفاده کرد | همین تجربیات گرفتن غرفه و جزئیات فروش رو هر موقع بیشتر گفتی هم من پایه خوندن هستم

راستی یه سوال دیگه هم بپرسم در مورد نشر بازی : این نشر بازی به چه صورت هستش ؟ شما بازی رو میفروشین و خداحافظ قرداد ترکمنچای می بندین ؟ درست یادم نیست ولی فکر کنم بازی سیاوش رو خودشون آخر مجبور شده بودن پخش کردن اونا چطوری اینکارو کردن ؟ کلن در مورد نشر یکم اطلاعات میخوام چون ممکنه برای نشر چیزی لازم باشه ما هم به سراغ این عجایب بریم واسه همین برام سوال شده ( حالا نه فقط بازی اگر از چیز دیگه ای هم اطلاعات داری ممنون میشم بگی )

موفق باشید ....

[MahanGM]

knight-rak, نشر بازی ساده است. شما میری با یه ناشر قرارداد میبندی و بازی رو تحویل میدی. قرارداد ها مختلفن، یکی میاد کل حق مالکیت رو میفروشه، یکی میاد بصورت تیراژ قرار داد میبنده مثلا میگه شما تا 20 هزار نسخه حق پخش دارید و گونه های دیگه. سیاوش رو از اول نمیدونم چه اتفاقی براشون افتاد ولی اولین بار که دیدم داشتن بازییشون رو میفروختن توی نمایشگاه دو سال پیش بود. نمیدونم از اول خودشون میخواستن پخش کنن یا نه. در هر صورت اونها هم به مشکل بر خوردن و دقیقا همونموقع که ما با t20 صحبت میکردیم آقای مهدی اصل هم با t20 صحبت میکرد. پخش کار خاصی نداره فقط هزینه داره. شما میتونی بازی رو بسازی و خودت انتشارش بدی، یه پروانه ساخت و یه پروانه نشر از بنیاد میگیری، بنیاد هم تحت قوانین ارشاد کار میکنه. بعد از اینها بازی رو کپی میکنی رو سی دی و پک میکنی. بعدش میای ببینی که چه کسی خریدار هست و پخش میشه.

نشر محوصل های مختلف فرق داره. نشر بازی از طرف بنیاد ملی انجام میشه، نشر نرم افزار از طرف ارشاد.

[ashkan_203]

دوست عزیز من متنت رو با دقت کامل نخوندم ولی چند تا موضع گیری همین جا انجام بدم با عرض معذرت

اول اینکه بحث ها و حرف هایی که شما داری مطرح میکنی باید از زبان یک صاحب نظر شنید تا قبول کرد و صاحب نظرم کسیه که واقعا توی این صنعت توی کشور به اندازه کافی کار کرده باشه نه کسی که تازه دنبال یادگیری بازی سازیه
دوما من اصلا قبول ندارم بازی های خوب و درجه یک کشور شانسی ساخته میشه . دوست عزیز بازی گرشاسب عصر پهلوانان سیاوش آسمان دژ و عنوان های دیگر واقعا کارهای بسیار سنگین فنی می طلبید و سازنده های آبکی هیچ وقت نمی تونستند از پس این عناوین بر بیان ضمن اینکه سازندگان این بازی ها واقعا تنها صاحب نظران توی این بحث اند . هیچ کدوم از سازنده هاشون با پول باباشون بازی ها رو نساختن بلکه واقعا با همت و سرمایه خودشون برای هدوفشون تلاش کردن !
بعدشم شما راجع به رزومه سوال میپرسی شما سال82 83 و 84 و85 و ... کجا بودی که توی نت همین افراد اونموقع به عنوان مدیر انجمن توی سایت های فارسی زبان راجع به بازی سازی اطلاعات در اختیار بقیه میذاشتن در حالی که هنوزم استاد کامپیوترم که دکترا گرفته نمی تونه به پنجره با اپن جی ال بسازه!!
متاسفانه بازی سازی خیلی گول زننده است و هر کی تازه به این صنعت میاد بعد چهار پنج ماه فک میکنه دیگه همه چی تمومه و همه چیو یاد گرفته . من خودم وقتی شانزده سالم بود تازه با گیم میکر کار میکردم و فکر میکردم دیگه بازی ساز شدم در حالی که الان بعد گذشت هفت سال هر چی بالاتر میرم بیشتر میفهمم چقدر دیگه راه برای طی کردن دارم.
برای درآمد هم دیگه مشکل کپی رایت و عوامل خارج بازیسازیه و گرنه توی کشورهای دیگه ناشرهای اینترنتی براحتی آب خوردن پیدا میشه و میتونه منبع درآمد خوبی باشه مثل همین کافه بازار خودمون